ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΝΤΙΚΙ” ΣΤΙΣ 08-09-2011
Επιµέλεια: Βάλια Μπαζού
Εδώ και επτά ηµέρες, στα ψαροχώρια της Ιαπωνίας συντελείται µια από τις πιο φρικτές θηριωδίες. Ψαράδες και έµποροι δελφινιών συνωστίζονται στους µικρούς κόλπους, όπου εγκλωβίζονται χιλιάδες δελφίνια, και σκορπούν τον θάνατο αφανίζοντας ένα από τα πιο όµορφα και πιο έξυπνα θαλάσσια θηλαστικά - από αυτά που βρίσκονται πολύ κοντά στον άνθρωπο.
Οι ψαράδες σφάζουν τα δελφίνια προκειµένου να εφοδιάσουν τις ψαραγορές και να ικανοποιήσουν ιδιότυπους ουρανίσκους.
Οι έµποροι επιλέγουν τα µικρότερα σε ηλικία, αιχµαλωτίζοντάς τα και πουλώντας τα στη βιοµηχανία του θεάµατος, τα δελφινάρια.
Η σφαγή των δελφινιών αρχίζει µε τυµπανοκρουσίες την 1η Σεπτεµβρίου και διαρκεί µέχρι και τον Μάρτιο, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις που έχουν προκληθεί διεθνώς από οργανώσεις και πολίτες. Η ιαπωνική κυβέρνηση δίνει κάθε χρόνο το «πράσινο φως» για τη σφαγή 20.000 δελφινιών (και την ταυτόχρονη αιχµαλωσία αγνώστου αριθµού των συγκεκριµένων θηλαστικών) γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια διεθνείς συνθήκες και απαγορεύσεις, όπως επίσης την κοινή λογική κάθε νοήµονα πολίτη της Γης.
Το πρόσχηµα της διαιώνισης της σφαγής των δελφινιών είναι τόσο η παράδοση όσο και η εµµονή ότι αποτελεί µέρος του ιαπωνικού πολιτισµού -παρά το γεγονός ότι εν έτει 2011 είναι πολύ λίγοι οι Ιάπωνες που επιλέγουν κρέας δελφινιού. Και όταν λένε παράδοση, υποστηρίζουν ότι το «έθιµο» αυτό υπάρχει στην Ιαπωνία εδώ και 400 χρόνια - µια άποψη που αµφισβητείται, αφού οι επιστήµονες υποστηρίζουν ότι εµφανίστηκε µόλις το 1933!
Φυσικά, οι ιαπωνικές αρχές - καθώς και όσοι εµπλέκονται στην αποτρόπαια αυτή βιοµηχανία -, οχυρωµένες πίσω από την υποτιθέµενη «παράδοση», αποκρύπτουν ότι πρόκειται για µια εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση, την οποία είναι αποφασισµένες να διατηρήσουν και να αναπτύξουν.
Παγίδα θανάτου
Οι πιο γνωστοί δολοφόνοι δελφινιών είναι οι ψαράδες του χωριού Ταϊτζί, που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά παράλια της Ιαπωνίας, αφού σφάζουν κάθε χρόνο 2.000 δελφίνια. Πρόκειται για το 10% των δελφινιών που σφάζονται σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Ο λόγος για τον οποίο έχουν γίνει γνωστοί παγκοσµίως δεν είναι µόνο το σοκαριστικό, βραβευµένο µε Όσκαρ, ντοκιµαντέρ «The Cove » του Λούι Ψυχογιού, που βγήκε στις αίθουσες το 2009. Οι ψαράδες του Ταϊτζί είναι, κυρίως, γνωστοί γιατί πρόκειται για τους µοναδικούς που επιµένουν να σκοτώνουν τα δελφίνια χρησιµοποιώντας τη µέθοδο «drive hunts», η οποία αποτελεί την απόλυτη παγίδα θανάτου για τα συγκεκριµένα θηλαστικά.
Ταυτόχρονα, από την περιοχή τους προέρχεται και η συντριπτική πλειονότητα των δελφινιών που πωλούνται στη βιοµηχανία του θεάµατος.
Η µέθοδος που χρησιµοποιούν δεν αφήνει καµιά διέξοδο στα δελφίνια, τα οποία εγκλωβίζονται σε έναν µικρό ορµίσκο. Και δεν αφήνει καµία διέξοδο, διότι οι ψαράδες, γνωρίζοντας τα µεταναστευτικά «µονοπάτια» των δελφινιών, δηµιουργούν µε τα ψαροκάικα και τα εκατοντάδων µέτρων δίχτυα τους ένα είδος «τείχους». Μόλις ένα κοπάδι εµφανιστεί, χτυπούν µέσα στο νερό µεταλλικούς στύλους, δηµιουργώντας ένα «ηχητικό τείχος» το οποίο αποπροσανατολίζει τα δελφίνια. Τα τελευταία, ανήµπορα, πλέον, οδηγούνται στον όρµο, απ’ όπου δεν µπορούν να ξεφύγουν, καθώς πίσω τους απλώνονται δίχτυα. Ο Ελληνοαµερικάνος κινηµατογραφιστής Λούι Ψυχογιός ήταν ο πρώτος που χρησιµοποίησε κρυφές κάµερες για να καταγράψει τη σφαγή στον ορµίσκο και τις σπαρακτικές κραυγές του πόνου που αντηχούν σε ολόκληρη την περιοχή. Προκάλεσε, έτσι, παγκόσµια συγκίνηση, αλλά και φρίκη, ακόµα και στην πλειοψηφία των Ιαπώνων οι οποίοι, όπως είπαν, αγνοούσαν το έθιµο της σφαγής των δελφινιών.
Η «µαφία» της αγοράς
Το περίεργο είναι ότι η αγορά κρέατος δελφινιών δεν είναι µεγάλη, καθώς και ότι η τιµή πώλησής του είναι µικρή για να δικαιολογεί τη συνεχιζόµενη σφαγή του θαλάσσιου θηλαστικού. Το κρέας του δελφινιού πωλείται προς 18 ευρώ το κιλό, ενώ η βρώση του δεν είναι ιδιαίτερα δηµοφιλής ούτε στην ίδια την Ιαπωνία. Οι αρχές του Ταϊτζί είχαν προσπαθήσει στο παρελθόν να αυξήσουν την κατανάλωση, περιλαµβάνοντας υποχρεωτικά κρέας δελφινιού στα σχολικά γεύµατα. Επρόκειτο για µια απόφαση που προκάλεσε την οργή των επιστηµόνων, οι οποίοι επεσήµαναν ότι το κρέας του δελφινιού είναι πολύ επικίνδυνο για τον άνθρωπο, αφού σε αυτό εντοπίζονται εξαιρετικά υψηλές συγκεντρώσεις υδραργύρου. Ωστόσο, η «µαφία» της αγοράς βρίσκει πάντα τρόπους να προωθεί τα προϊόντα, είτε παρουσιάζοντας το κρέας του δελφινιού ως κρέας φάλαινας (το οποίο είναι ακριβό, αφού πωλείται προς 700 ευρώ) είτε φυσικά αποκρύπτοντας τα επίπεδα τοξικότητας.
Με πρόσχηµα µια παράδοση επί της ουσίας νεόκοπη, οι ψαράδες του χωριού Ταϊτζί συµµετέχουν στο κύκλωµα εµπορίας δελφινιών, που είναι από τα πιο προσοδοφόρα στον κόσµο. Όλους αυτούς τους επτά µήνες που διαρκεί το κυνήγι των δελφινιών, οι έµποροι βρίσκουν καταφύγιο στο ψαροχώρι, επιλέγοντας καθηµερινά τα δελφίνια που θα οδηγηθούν στη βιοµηχανία του θεάµατος. Τα ποσά που παίζονται στο ιδιότυπο χρηµατιστήριο είναι µυθώδη, αφού ένα δελφίνι πωλείται από 100.000 έως 150.000 ευρώ!
Το εµπόριο δελφινιών ανθεί εξαιτίας της περιορισµένης επιτυχίας της αναπαραγωγή των κητωδών που βρίσκονται σε αιχµαλωσία, καθώς και λόγω των πρόωρων θανάτων πολλών εξ αυτών, αφού υπολογίζεται ότι το 53% των δελφινιών που αποκόπτονται βιαίως από το φυσικό τους περιβάλλον, ζουν για περίπου 3 µήνες. Από την άλλη, όσα επιζούν για µεγαλύτερο διάστηµα - έως 5 χρόνια το πολύ - υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες, εξαιτίας του στρες και της δραµατικής αλλαγής των συνθηκών επιβίωσής τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δελφίνια εµφανίζουν πληγές στο δέρµα από τα χηµικά που χρησιµοποιούνται στις πισίνες, καθώς και από την έκθεσή τους στον ήλιο. Σε φυσικές συνθήκες, περνούν µόνο 10% του χρόνου τους στην επιφάνεια του νερού. Αντιθέτως, στις τεχνητές δεξαµενές είναι αναγκασµένα να περνούν ένα µεγάλο µέρος του χρόνου τους στην επιφάνεια - γεγονός που προκαλεί προβλήµατα στην υγεία τους. Στο φυσικό περιβάλλον, τα δελφίνια καλύπτουν έως και 60 χιλιόµετρα την ηµέρα, γεγονός που καθιστά οποιαδήποτε κλειστή εγκατάσταση τροµακτικά µικρή.
Από διώκτες, υπερασπιστές
Ο Ρικ Ο’ Μπάρι, διάσηµος εκπαιδευτής δελφινιών και ο Κρις Πόρτερ, ο µεγαλύτερος έµπορος δελφινιών, είναι δύο από τους πρώην διώκτες τους οι οποίοι, πλέον, αγωνίζονται για τη σωτηρία τους.
Ο πρώτος υπήρξε το αγαπημένο παιδί της βιομηχανίας των ζώων, αφού είχε συνδέσει το όνομά του με την τηλεοπτική σειρά «Φλίπερ το δελφίνι», δεδομένου ότι τα πέντε δελφίνια που πρωταγωνιστούσαν, ήταν δικά του «παιδιά». Ο διάσημος εκπαιδευτής πέρασε στην άλλη όχθη το 1970, όταν συνειδητοποίησε ότι ένα από τα δελφίνια του, η Κάθι, αυτοκτόνησε. Όπως ο ίδιος έχει πει πολλές φορές, τα δελφίνια αναπνέουν εκούσια. Έτσι, η Κάθι αποφάσισε ότι δεν ήθελε άλλο να ζει. Από τότε ο Ο’ Μπάρι έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προσπάθεια να απαγορευθεί τόσο η σφαγή των δελφινιών όσο και το εμπόριό τους. Ο εκπαιδευτής ήταν σύμβουλος στο ντοκιμαντέρ του Λούι Ψυχογιού, ενώ ήταν και φέτος στην πρώτη γραμμή διαμαρτυρόμενος εναντίον των Ιαπώνων ψαράδων του χωριού Ταϊτζί, όταν πριν από λίγες ημέρες άρχισε η περίοδος του κυνηγιού.
Ο δεύτερος, ο έμπορος δελφινιών Κρις Πόρτερ, αποφάσισε μόλις πέρυσι να εγκαταλείψει την ανήθικη και άκρως προσοδοφόρα επιχείρησή του, απελευθερώνοντας 17 δελφίνια που είχε στην κατοχή του, προορίζοντάς τα προς πώληση. Ο Πόρτερ ήταν ο πρώτος εκπαιδευτής της Τίλικουμ, της φάλαινας που σκότωσε, πριν από έναν χρόνο, σε δελφινάριο του Ορλάντο την εκπαιδεύτριά της. Όπως είπε ο έμπορος θηλαστικών, η είδηση τον συγκλόνισε, αφού συνειδητοποίησε ότι κανείς δεν μπορεί να φυλακίζει ένα τόσο έξυπνο θηλαστικό, προβλέποντας τη συμπεριφορά του.
Υψηλή νοημοσύνη
Στους κόλπους των επιστημόνων αναπτύσσεται μια ισχυρή τάση, σύμφωνα με την οποία, η παγκόσμια κοινότητα τείνει να αναγνωρίσει επισήμως ως ανήθικη την κακομεταχείριση των δελφινιών. Οι επιστήμονες που πιέζουν για τη λήψη αυστηρών μέτρων, βασίζουν την πρότασή τους σε νεότερα στοιχεία που αποκαλύπτουν ότι τα δελφίνια είναι το δεύτερο πιο έξυπνο θηλαστικό μετά τον άνθρωπο. Όπως επισημαίνουν, τα δελφίνια διαθέτουν:
♦ ξεχωριστές προσωπικότητες
♦ ισχυρή αίσθηση του εαυτού τους
Αττικό ζωολογικό πάρκο
∆ελφίνια σε αιχµαλωσία διαθέτει και το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο - γεγονός που έχει προκαλέσει τη σφοδρή αντίδραση κοµµάτων, περιβαλλοντικών και φιλοζωικών οργανώσεων, οι οποίες ζητούν την άµεση αποµάκρυνσή τους. Έπειτα από ερώτηση του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλη Τρεµόπουλου, το θέµα έφτασε και στο Ευρωκοινοβούλιο, αφού η εισαγωγή, διακίνηση και εµπορία κητωδών για εµπορικούς σκοπούς απαγορεύεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύµφωνα µε την Οδηγία για τους Ζωολογικούς Κήπους, τα δελφινάρια και οι ζωολογικοί κήποι που κρατούν κητώδη σε αιχµαλωσία πρέπει να στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση του κοινού για την προστασία των κητωδών στο φυσικό τους περιβάλλον. Μάλιστα, ορισµένες Οργανώσεις έχουν προχωρήσει και σε ασφαλιστικά µέτρα, µε στόχο την αποµάκρυνσή τους. Οι υπεύθυνοι του Πάρκου αναφέρουν ότι τα δελφίνια που φιλοξενούνται, γεννήθηκαν στο δελφινάριο του Εθνικού Θαλάσσιου Μουσείου της Λιθουανίας, και επειδή έχουν γεννηθεί σε καθεστώς αιχµαλωσίας, δεν µπορούν να επιβιώσουν στην ανοιχτή θάλασσα, καθώς δεν διαθέτουν τις γνώσεις και τα απαραίτητα για επιβίωση αντανακλαστικά. Υποστηρίζουν, παράλληλα, ότι τα δελφίνια δεν χρησιµοποιούνται για εµπορικούς σκοπούς, αλλά, απεναντίας, ότι συµµετέχουν σε εκπαιδευτικές παρουσιάσεις.
Με ανακοίνωσή τους πριν από λίγες ηµέρες, οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούν τους πολίτες να δείξουν υπευθυνότητα και να µην επισκέπτονται επιχειρήσεις που στηρίζουν το κυνήγι των δελφινιών, εµπορευόµενες, έτσι, το αναφαίρετο δικαίωµα της ελευθερίας τους. Παράλληλα, εκφράζουν την αγανάκτησή τους «για την απαράδεκτη και εξωφρενική ανοχή της πολιτείας στη λειτουργία του δελφινάριου», ενώ, όπως λένε, επιφυλάσσονται για περαιτέρω ενέργειες, έτσι ώστε να τιµωρηθεί παραδειγµατικά κάθε υπεύθυνος για τη συνεχιζόµενη έως σήµερα ανεξέλεγκτη λειτουργία του.
Εδώ και επτά ηµέρες, στα ψαροχώρια της Ιαπωνίας συντελείται µια από τις πιο φρικτές θηριωδίες. Ψαράδες και έµποροι δελφινιών συνωστίζονται στους µικρούς κόλπους, όπου εγκλωβίζονται χιλιάδες δελφίνια, και σκορπούν τον θάνατο αφανίζοντας ένα από τα πιο όµορφα και πιο έξυπνα θαλάσσια θηλαστικά - από αυτά που βρίσκονται πολύ κοντά στον άνθρωπο.
Οι ψαράδες σφάζουν τα δελφίνια προκειµένου να εφοδιάσουν τις ψαραγορές και να ικανοποιήσουν ιδιότυπους ουρανίσκους.
Οι έµποροι επιλέγουν τα µικρότερα σε ηλικία, αιχµαλωτίζοντάς τα και πουλώντας τα στη βιοµηχανία του θεάµατος, τα δελφινάρια.
Η σφαγή των δελφινιών αρχίζει µε τυµπανοκρουσίες την 1η Σεπτεµβρίου και διαρκεί µέχρι και τον Μάρτιο, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις που έχουν προκληθεί διεθνώς από οργανώσεις και πολίτες. Η ιαπωνική κυβέρνηση δίνει κάθε χρόνο το «πράσινο φως» για τη σφαγή 20.000 δελφινιών (και την ταυτόχρονη αιχµαλωσία αγνώστου αριθµού των συγκεκριµένων θηλαστικών) γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια διεθνείς συνθήκες και απαγορεύσεις, όπως επίσης την κοινή λογική κάθε νοήµονα πολίτη της Γης.
Το πρόσχηµα της διαιώνισης της σφαγής των δελφινιών είναι τόσο η παράδοση όσο και η εµµονή ότι αποτελεί µέρος του ιαπωνικού πολιτισµού -παρά το γεγονός ότι εν έτει 2011 είναι πολύ λίγοι οι Ιάπωνες που επιλέγουν κρέας δελφινιού. Και όταν λένε παράδοση, υποστηρίζουν ότι το «έθιµο» αυτό υπάρχει στην Ιαπωνία εδώ και 400 χρόνια - µια άποψη που αµφισβητείται, αφού οι επιστήµονες υποστηρίζουν ότι εµφανίστηκε µόλις το 1933!
Φυσικά, οι ιαπωνικές αρχές - καθώς και όσοι εµπλέκονται στην αποτρόπαια αυτή βιοµηχανία -, οχυρωµένες πίσω από την υποτιθέµενη «παράδοση», αποκρύπτουν ότι πρόκειται για µια εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση, την οποία είναι αποφασισµένες να διατηρήσουν και να αναπτύξουν.
Παγίδα θανάτου
Οι πιο γνωστοί δολοφόνοι δελφινιών είναι οι ψαράδες του χωριού Ταϊτζί, που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά παράλια της Ιαπωνίας, αφού σφάζουν κάθε χρόνο 2.000 δελφίνια. Πρόκειται για το 10% των δελφινιών που σφάζονται σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Ο λόγος για τον οποίο έχουν γίνει γνωστοί παγκοσµίως δεν είναι µόνο το σοκαριστικό, βραβευµένο µε Όσκαρ, ντοκιµαντέρ «The Cove » του Λούι Ψυχογιού, που βγήκε στις αίθουσες το 2009. Οι ψαράδες του Ταϊτζί είναι, κυρίως, γνωστοί γιατί πρόκειται για τους µοναδικούς που επιµένουν να σκοτώνουν τα δελφίνια χρησιµοποιώντας τη µέθοδο «drive hunts», η οποία αποτελεί την απόλυτη παγίδα θανάτου για τα συγκεκριµένα θηλαστικά.
Ταυτόχρονα, από την περιοχή τους προέρχεται και η συντριπτική πλειονότητα των δελφινιών που πωλούνται στη βιοµηχανία του θεάµατος.
Η µέθοδος που χρησιµοποιούν δεν αφήνει καµιά διέξοδο στα δελφίνια, τα οποία εγκλωβίζονται σε έναν µικρό ορµίσκο. Και δεν αφήνει καµία διέξοδο, διότι οι ψαράδες, γνωρίζοντας τα µεταναστευτικά «µονοπάτια» των δελφινιών, δηµιουργούν µε τα ψαροκάικα και τα εκατοντάδων µέτρων δίχτυα τους ένα είδος «τείχους». Μόλις ένα κοπάδι εµφανιστεί, χτυπούν µέσα στο νερό µεταλλικούς στύλους, δηµιουργώντας ένα «ηχητικό τείχος» το οποίο αποπροσανατολίζει τα δελφίνια. Τα τελευταία, ανήµπορα, πλέον, οδηγούνται στον όρµο, απ’ όπου δεν µπορούν να ξεφύγουν, καθώς πίσω τους απλώνονται δίχτυα. Ο Ελληνοαµερικάνος κινηµατογραφιστής Λούι Ψυχογιός ήταν ο πρώτος που χρησιµοποίησε κρυφές κάµερες για να καταγράψει τη σφαγή στον ορµίσκο και τις σπαρακτικές κραυγές του πόνου που αντηχούν σε ολόκληρη την περιοχή. Προκάλεσε, έτσι, παγκόσµια συγκίνηση, αλλά και φρίκη, ακόµα και στην πλειοψηφία των Ιαπώνων οι οποίοι, όπως είπαν, αγνοούσαν το έθιµο της σφαγής των δελφινιών.
Η «µαφία» της αγοράς
Το περίεργο είναι ότι η αγορά κρέατος δελφινιών δεν είναι µεγάλη, καθώς και ότι η τιµή πώλησής του είναι µικρή για να δικαιολογεί τη συνεχιζόµενη σφαγή του θαλάσσιου θηλαστικού. Το κρέας του δελφινιού πωλείται προς 18 ευρώ το κιλό, ενώ η βρώση του δεν είναι ιδιαίτερα δηµοφιλής ούτε στην ίδια την Ιαπωνία. Οι αρχές του Ταϊτζί είχαν προσπαθήσει στο παρελθόν να αυξήσουν την κατανάλωση, περιλαµβάνοντας υποχρεωτικά κρέας δελφινιού στα σχολικά γεύµατα. Επρόκειτο για µια απόφαση που προκάλεσε την οργή των επιστηµόνων, οι οποίοι επεσήµαναν ότι το κρέας του δελφινιού είναι πολύ επικίνδυνο για τον άνθρωπο, αφού σε αυτό εντοπίζονται εξαιρετικά υψηλές συγκεντρώσεις υδραργύρου. Ωστόσο, η «µαφία» της αγοράς βρίσκει πάντα τρόπους να προωθεί τα προϊόντα, είτε παρουσιάζοντας το κρέας του δελφινιού ως κρέας φάλαινας (το οποίο είναι ακριβό, αφού πωλείται προς 700 ευρώ) είτε φυσικά αποκρύπτοντας τα επίπεδα τοξικότητας.
Με πρόσχηµα µια παράδοση επί της ουσίας νεόκοπη, οι ψαράδες του χωριού Ταϊτζί συµµετέχουν στο κύκλωµα εµπορίας δελφινιών, που είναι από τα πιο προσοδοφόρα στον κόσµο. Όλους αυτούς τους επτά µήνες που διαρκεί το κυνήγι των δελφινιών, οι έµποροι βρίσκουν καταφύγιο στο ψαροχώρι, επιλέγοντας καθηµερινά τα δελφίνια που θα οδηγηθούν στη βιοµηχανία του θεάµατος. Τα ποσά που παίζονται στο ιδιότυπο χρηµατιστήριο είναι µυθώδη, αφού ένα δελφίνι πωλείται από 100.000 έως 150.000 ευρώ!
Το εµπόριο δελφινιών ανθεί εξαιτίας της περιορισµένης επιτυχίας της αναπαραγωγή των κητωδών που βρίσκονται σε αιχµαλωσία, καθώς και λόγω των πρόωρων θανάτων πολλών εξ αυτών, αφού υπολογίζεται ότι το 53% των δελφινιών που αποκόπτονται βιαίως από το φυσικό τους περιβάλλον, ζουν για περίπου 3 µήνες. Από την άλλη, όσα επιζούν για µεγαλύτερο διάστηµα - έως 5 χρόνια το πολύ - υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες, εξαιτίας του στρες και της δραµατικής αλλαγής των συνθηκών επιβίωσής τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δελφίνια εµφανίζουν πληγές στο δέρµα από τα χηµικά που χρησιµοποιούνται στις πισίνες, καθώς και από την έκθεσή τους στον ήλιο. Σε φυσικές συνθήκες, περνούν µόνο 10% του χρόνου τους στην επιφάνεια του νερού. Αντιθέτως, στις τεχνητές δεξαµενές είναι αναγκασµένα να περνούν ένα µεγάλο µέρος του χρόνου τους στην επιφάνεια - γεγονός που προκαλεί προβλήµατα στην υγεία τους. Στο φυσικό περιβάλλον, τα δελφίνια καλύπτουν έως και 60 χιλιόµετρα την ηµέρα, γεγονός που καθιστά οποιαδήποτε κλειστή εγκατάσταση τροµακτικά µικρή.
Από διώκτες, υπερασπιστές
Ο Ρικ Ο’ Μπάρι, διάσηµος εκπαιδευτής δελφινιών και ο Κρις Πόρτερ, ο µεγαλύτερος έµπορος δελφινιών, είναι δύο από τους πρώην διώκτες τους οι οποίοι, πλέον, αγωνίζονται για τη σωτηρία τους.
Ο πρώτος υπήρξε το αγαπημένο παιδί της βιομηχανίας των ζώων, αφού είχε συνδέσει το όνομά του με την τηλεοπτική σειρά «Φλίπερ το δελφίνι», δεδομένου ότι τα πέντε δελφίνια που πρωταγωνιστούσαν, ήταν δικά του «παιδιά». Ο διάσημος εκπαιδευτής πέρασε στην άλλη όχθη το 1970, όταν συνειδητοποίησε ότι ένα από τα δελφίνια του, η Κάθι, αυτοκτόνησε. Όπως ο ίδιος έχει πει πολλές φορές, τα δελφίνια αναπνέουν εκούσια. Έτσι, η Κάθι αποφάσισε ότι δεν ήθελε άλλο να ζει. Από τότε ο Ο’ Μπάρι έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προσπάθεια να απαγορευθεί τόσο η σφαγή των δελφινιών όσο και το εμπόριό τους. Ο εκπαιδευτής ήταν σύμβουλος στο ντοκιμαντέρ του Λούι Ψυχογιού, ενώ ήταν και φέτος στην πρώτη γραμμή διαμαρτυρόμενος εναντίον των Ιαπώνων ψαράδων του χωριού Ταϊτζί, όταν πριν από λίγες ημέρες άρχισε η περίοδος του κυνηγιού.
Ο δεύτερος, ο έμπορος δελφινιών Κρις Πόρτερ, αποφάσισε μόλις πέρυσι να εγκαταλείψει την ανήθικη και άκρως προσοδοφόρα επιχείρησή του, απελευθερώνοντας 17 δελφίνια που είχε στην κατοχή του, προορίζοντάς τα προς πώληση. Ο Πόρτερ ήταν ο πρώτος εκπαιδευτής της Τίλικουμ, της φάλαινας που σκότωσε, πριν από έναν χρόνο, σε δελφινάριο του Ορλάντο την εκπαιδεύτριά της. Όπως είπε ο έμπορος θηλαστικών, η είδηση τον συγκλόνισε, αφού συνειδητοποίησε ότι κανείς δεν μπορεί να φυλακίζει ένα τόσο έξυπνο θηλαστικό, προβλέποντας τη συμπεριφορά του.
Υψηλή νοημοσύνη
Στους κόλπους των επιστημόνων αναπτύσσεται μια ισχυρή τάση, σύμφωνα με την οποία, η παγκόσμια κοινότητα τείνει να αναγνωρίσει επισήμως ως ανήθικη την κακομεταχείριση των δελφινιών. Οι επιστήμονες που πιέζουν για τη λήψη αυστηρών μέτρων, βασίζουν την πρότασή τους σε νεότερα στοιχεία που αποκαλύπτουν ότι τα δελφίνια είναι το δεύτερο πιο έξυπνο θηλαστικό μετά τον άνθρωπο. Όπως επισημαίνουν, τα δελφίνια διαθέτουν:
♦ ξεχωριστές προσωπικότητες
♦ ισχυρή αίσθηση του εαυτού τους
Αττικό ζωολογικό πάρκο
∆ελφίνια σε αιχµαλωσία διαθέτει και το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο - γεγονός που έχει προκαλέσει τη σφοδρή αντίδραση κοµµάτων, περιβαλλοντικών και φιλοζωικών οργανώσεων, οι οποίες ζητούν την άµεση αποµάκρυνσή τους. Έπειτα από ερώτηση του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλη Τρεµόπουλου, το θέµα έφτασε και στο Ευρωκοινοβούλιο, αφού η εισαγωγή, διακίνηση και εµπορία κητωδών για εµπορικούς σκοπούς απαγορεύεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύµφωνα µε την Οδηγία για τους Ζωολογικούς Κήπους, τα δελφινάρια και οι ζωολογικοί κήποι που κρατούν κητώδη σε αιχµαλωσία πρέπει να στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση του κοινού για την προστασία των κητωδών στο φυσικό τους περιβάλλον. Μάλιστα, ορισµένες Οργανώσεις έχουν προχωρήσει και σε ασφαλιστικά µέτρα, µε στόχο την αποµάκρυνσή τους. Οι υπεύθυνοι του Πάρκου αναφέρουν ότι τα δελφίνια που φιλοξενούνται, γεννήθηκαν στο δελφινάριο του Εθνικού Θαλάσσιου Μουσείου της Λιθουανίας, και επειδή έχουν γεννηθεί σε καθεστώς αιχµαλωσίας, δεν µπορούν να επιβιώσουν στην ανοιχτή θάλασσα, καθώς δεν διαθέτουν τις γνώσεις και τα απαραίτητα για επιβίωση αντανακλαστικά. Υποστηρίζουν, παράλληλα, ότι τα δελφίνια δεν χρησιµοποιούνται για εµπορικούς σκοπούς, αλλά, απεναντίας, ότι συµµετέχουν σε εκπαιδευτικές παρουσιάσεις.
Με ανακοίνωσή τους πριν από λίγες ηµέρες, οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούν τους πολίτες να δείξουν υπευθυνότητα και να µην επισκέπτονται επιχειρήσεις που στηρίζουν το κυνήγι των δελφινιών, εµπορευόµενες, έτσι, το αναφαίρετο δικαίωµα της ελευθερίας τους. Παράλληλα, εκφράζουν την αγανάκτησή τους «για την απαράδεκτη και εξωφρενική ανοχή της πολιτείας στη λειτουργία του δελφινάριου», ενώ, όπως λένε, επιφυλάσσονται για περαιτέρω ενέργειες, έτσι ώστε να τιµωρηθεί παραδειγµατικά κάθε υπεύθυνος για τη συνεχιζόµενη έως σήµερα ανεξέλεγκτη λειτουργία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου